Συμβουλές του Αγίου Παισίου

…Ήταν αδιανόητο για τον Γέροντα να γίνεται εργόχειρο και χειρωνακτική εργασία χωρίς προσευχή. Τον ρώτησε μοναχός: «Γέροντα, τι να κάνω τώρα που ανακαινίζω το Κελί»; Απάντησε: «Τα χέρια να δουλεύουν και ο νους με την ευχή να είναι στο Θεό». Τόνιζε την απλότητα στο εργόχειρο. Να μην κάνει κανείς παραστάσεις σύνθετες και ξανοιχθεί με πολλές παραγγελίες. Αν είναι δυνατό να περιορισθεί σε μία παράσταση, αλλά να την κάνει όσο γίνεται καλύτερη, ώστε να μπορεί ο νους να προσεύχεται απερίσπαστα. ‘Ελεγε επίσης : «Καλύτερα να πουλά κανείς το εργόχειρό του φθηνά και να μην κάνει ελεημοσύνες, παρά να το δίνει ακριβά και να διαθέτει τα χρήματα για ελεημοσύνες». Επέμενε πολύ οι αγιογράφοι να κάνουν καλές εικόνες, γιατί θεωρούσε ότι «μια εικόνα είναι αιώνιο κήρυγμα, ενώ το κήρυγμα του ιεροκήρυκα διαρκεί λίγο. Βλέπομε λ.χ. μια εικόνα της Παναγίας και παρηγορούμαστε. Βεβαίως, αν η εικόνα δεν είναι καλή, αν έχει άγριο πρόσωπο, μάτια κλπ κάνει αρνητικό κήρυγμα. Μου έλεγε κάποιος : «Πάω κάτω από την εικόνα του Χριστού και θέλω ν’ ανοίξω την καρδιά μου, αλλά βλέπω τον Χριστό σαν Γερμανό στρατιώτη να με αγριοκοιτάζει, και σφίγγομαι». «Η εικόνα κάνει θαύματα, όταν τραβά τη χάρη του Αγίου που εικονίζει. ‘Ο,τι αγαπά κανείς φαίνεται στην εικόνα. Συνήθως κάνομε τον εαυτό μας. Κάποια αγαπούσε την αδελφή της και έκανε την αδελφή της. Κάθετι που κάνομε δοσμένο τελείως στο Θεό αποκτά χάρη. Η εσωτερική κατάσταση της ψυχής αντανακλάται στο εργόχειρο. Αν έχεις ευλάβεια, το εργόχειρό σου θα είναι ποτισμένο με ευλάβεια. Αν έχεις άγχος, έχει κάποιο δαιμονισμό και τον μεταδίδει». Ο Γέροντας τόνιζε βέβαια την ευλάβεια και τη νοικοκυροσύνη στο εργόχειρο, αλλά το έβλεπε σαν μέσο βοηθητικό και όχι αυτοσκοπό. Έλεγε : «Τελικά δεν έχομε σαν σκοπό μας εμείς οι μοναχοί να γίνομε καλοί ψαλτάδες και καλοί εργοχειράδες, αλλά σωστοί μοναχοί, Άγγελοι. Έτσι ευλογείται και το έργο σου και ο κόσμος που θα το πάρει θα ευλογηθεί. Γι αυτό προτιμούν εργόχειρα από μοναστήρια, για ευλογία».